Recensie Triggerfinger

Strak in het pak, alsof ze op een seventies Proms Night stonden met slechts één missie: de tent even plat spelen en elke vrouw, elke man in de zaal moeiteloos binnendoen en mee naar huis nemen. Daar stond Triggerfinger voor garant in de AB. Aangekleed als een onschuldige, plechtige communicant. Van binnen briesend, scheurend maar ook – en dat wordt te vaak onderbelicht – erg subtiel en filmisch (Triggerfinger tekende namelijk voor de soundtrack van de zeer straffe film Offline), retro (die seventies sound!) én erg hip qua klank: Triggerfinger is het allemaal tegelijkertijd. Joepie!

“Joepie” werd de running gag van de avond. Toen zanger en gitarist Ruben Block ons vroeg naar een goeie paringskreet, een weekendkreet, een candlelight dinner kreet, … voor ie toekwam aan “All this dancing around” kreeg ie dat van een fan toegeroepen. Een kreet die opnieuw geslaakt werd aan het begin van tweede toegift “I follow rivers”. Of hoe Triggerfingerfans gevoel voor humor hebben.

De intro van het concert was al erg filmisch op zich, donker, mysterieus met beangstigende olifantengeluiden alsof de band al meteen een statement wou maken dat het risico bestond dat we vertrappeld konden worden.  Met het nieuwe “Game” uit het recente “By absence of the sun”, hun vierde studio album ondertussen dat al twee weken goed is voor de eerste stek in de charts, opende de band. Block trekt met het dynamisme dat we van hem kennen aan zijn snaren. Door die snelle beweging, veren zijn haren even op. De zanger blijkt erg goed bij stem, die kopstem spreekt ie moeiteloos aan.

3 Vierkanten in trussing met daarbinnen telkens 9 vierkante ledschermpjes in en daarachter een gouden backdrop zien we op het podium terwijl Mario Goossens op drums de openingssong over laat gaan in “Short Term Memory Love”. De eerste kreten van Block volgen in het nummer dat de fans al erg snel meeklappen. Bassist Paul Van Bruystegem staat met zijn gekende cool, zonnebril op, in een zwart pak met opvallend witte das als accent, aan zijn basgitaar te plukken terwijl hij checkt hoe ver hij zijn voeten uit elkaar kan doen tijdens deze gig.

In het recente “And There She Was, Lying In Wait” haalt de bassist enkele effecten uit zijn snaarinstrument. Even betokkelt hij ook de zijkant van de gitaar met zijn handpalm. Block doet zijn vest uit, doet zijn hemd wat open wat voor het nodige gefluit zorgt bij de fans en verleidt het publiek. Dat het weeral een schoon zicht is om voor zo veel volk te spelen, zegt ie.  

“My Baby‘s Got a Gun” en “All this dancing around” zijn maar enkele van de hoogtepunten uit deze erg straffe set. Triggeringer toont er hun dynamisme, hun kracht, of hoe drummer Mario Goossens, de motor van de band, het toerenaantal stevig de hoogte in brengt maar ook gas terug neemt.  “My Baby‘s Got a Gun” gaat niet alleen crescendo, de band accelereert ook stevig terwijl Block het mag uitgillen.  Vol vuur zit de frontman die even met de voet op het podium slaat. Gehijg volgt ook. Van Bruystegem laat de song dan weer eindigen met noise.

“Shake for me” vraagt Block nog fluisterend bij de start van “All this dancing around”, het seventies gevoel is niet ver weg met het echo effect op zijn stem. Hier zien we even een prom night uit ver vervlogen tijden voor ons. Block glijdt op het podium, een nieuwe discipline lijkt uitgevonden.  Van Bruystegem soleert, maar Goossens mag volop scoren in een uitmuntende solo waarbij Block en Van Bruystegem hun multifunctionaliteit onderstrepen als echte lichtmannen.

Goossens pookt het publiek extra op door het te vragen luider “hey” mee te scanderen. De “shake for me” die aanvankelijk nog bedeesd, zacht, fluisterend ons toegesproken werd, wordt dwingender. “I follow rivers” kent een aarzelende start bij Block en ook Goossens blijkt halfweg het kopjes tikken even net iets te vroeg de kopjes te betokkelen. Een miniscuul aandachtsfoutje. Maar zijn onberispelijk Duits – de gesproken tekst uit Jeanny van Falco uit 1986 – die hij in de song integreert maakt veel goed.

Het is al ruim na half elf dat de drie mannen hun plechtige communicantenzieltjes aanspreken om nog een extra toegift van de AB-crew te bedingen. Het helpt uiteraard wanneer ze moeiteloos het publiek aan hun kant krijgen én het concert live gestreamd wordt. Met “Is it” sluit de band af, en heeft het zo toch maar eens schalks 10 minuten extra speeltijd kunnen scoren in de Brusselse zaal. Zó omzeil je dus de scherpe curfew van de AB!

Het mag duidelijk zijn, Triggerfinger staat na enkele try outs en een optreden op Paaspop zéér scherp. Verbeteringen aan hun set zijn nog nauwelijks mogelijk. Groeipotentieel hebben de bandleden dan weer wél. Mario Goossens, de motor van de band, haalde alles uit zijn instrument dat er uit te halen was. Er kwam nog net geen rook uit zijn instrument. “Kan een drumstel tijdens een show aan zelfontbranding doen?” een vraag die we ons nog nooit eerder gesteld hebben, dringt zich plots op. Misschien dat Goossens via wetenschappelijke lectuur, ervaring en een experimentje ons daar in de toekomst een antwoord op kan geven.

Blocks furieuze tik met de voet op het podium tijdens  “My Baby‘s Got a Gun” en het glijden op het podium tijdens “All this dancing around” smeken dan weer om een betere choreografische uitwerking. Bij dat laatste hoort een pirouette tot de mogelijkheden, al kiest Block dan best wel voor een draadloos systeem.

En hoewel de vele pogingen van Van Bruystegem om naar een volledig spagaat te gaan tijdens de set, best bemoedigenswaardig zijn, bleef ie jammer genoeg telkens halfweg steken. Ook hier is nog groeipotentieel voor de bassist om de benen vlak tegen het podium te krijgen, menen we. The Rolling Stones kunnen Triggerfinger ongetwijfeld hierover – want wat zouden ze op andere vlakken nog te leren hebben? - bijkomend adviseren in de backstage van TW Classic op 28 juni in Werchter.

 < Bert Hertogs >

De setlist:

1. Game (nieuw)
2. Short Term Memory Love 
3. By Absence Of The Sun (nieuw)
4. And There She Was, Lying In Wait (nieuw)
5. On My Knees 
6. Perfect Match (nieuw)
7. My Baby‘s Got a Gun 
8. Camaro 
9. Let It Ride 
10. All This Dancin‘ Around 
11. First Taste 
12. Cherry 

Bis:

1. Without a Sound 
2. I Follow Rivers (cover Lykke Li)
3. Black Panic (nieuw)
4. Is It